"Moby-Dick"

Η ιστορία της μανιώδους αναζήτησης από τον Άχαμπ, καπετάνιου του φαλαινοθηρικού Πίκουοτ, του Μόμπι Ντικ της μεγάλης άσπρης φάλαινας, που εξαιτίας της έχασε στο παρελθόν το πόδι του.  Ένα μεγάλο ταξίδι στα πέρατα της θάλασσας, ένα μόνιμο κύμα εκδίκησης, οργής και πόνου που μαστιγώνει την ανθρώπινη ψυχή κι ένας προορισμός που γίνεται σκοπός ζωής. Η τελική αναμέτρηση και κατάληξη μοιάζει το αναπότρεπτο τέλος μιας προδιαγεγραμμένης πορείας. Όλα αυτά δοσμένα με τη ματιά ενός νεαρού ναύτη, του Ισμαήλ που τα έζησε ως το τέλος.

Μέσα από μια υπέροχη ναυτική περιπέτεια αναδύεται με συγκλονιστικό τρόπο όλη η τραγικότητα του ανθρώπου που προκαλεί τη μοίρα του.

  Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

 

«…Και οι τρεις αυτές ιστορίες έχουν για σκηνικό τη Νέα Υόρκη, στα μέσα του 19^ου αιώνα. Μια μεγαλούπολη όπου η λάμψη της Πέμπτης Λεωφόρου, το αλόγιστο ύψος στους ουρανοξύστες και η λάμψη του χρήματος σκιάζονται από την τύχη τριών απόκληρων μέσα σε μια κοινωνία (σκληρής απέναντι τους) που μεταλλάσσεται και όπου οι παλιές αξίες της δοκιμάζονται τραγικά…» (από τον πρόλογο του Μένη Κουμανταρέα στην έκδοση του Καστανιώτη).

Στέκομαι ιδιαίτερα στο «Μπάρτλεμπυ ο γραφιάς», όπου μέσα από την αφήγηση ενός δικηγόρου στο γραφείο του οποίου έπιασε δουλειά, αναδύεται η αινιγματική κι ερημική μορφή ενός ανθρώπου που η μόνη φράση που ακούγεται από τα χείλη του είναι : «θα προτιμούσα όχι», προβάλλοντας ξαφνικά μια μορφή παθητικής αντίστασης στις επαγγελματικές αξιώσεις του δικηγόρου. Μοιάζει με μια σκοτεινή και σιωπηλή φιγούρα που δημιουργεί αμηχανία στον περίγυρό της, μια φιγούρα που χαλάει την εικόνα της πολύβουης και πολύχρωμης μετασχηματισμένης κοινωνίας της Νέας Υόρκης. Είναι συνειδητή επιλογή η στάση του ή μήπως ένα αλλόκοτο μετέωρο βήμα σε ένα υπαρξιακό κενό λίγο πριν την οριστική πτώση του;

Στην έκδοση του Άγρα το διήγημα συνοδεύεται από πλούσιο Επίμετρο, που περιλαμβάνει και το διάσημο δοκίμιο του Ζιλ Ντελέζ «Μπάρτλμπυ, ή η φόρμουλα».